Αποδελτίωση του άρθρου "Nawaz, A., & Kundi, G. M. (2010). Digital literacy: An analysis of the contemporary paradigms. Journal of Science and Technology Education Research, 1(2), 19-29"
Ποια θεωρία μάθησης θα ταίριαζε την φιλοσοφία μου;
Μετά από μια πολύχρονη πορεία στις σχολικές αίθουσες και έχοντας πειραματιστεί με διαφορετικές πρακτικές, κατέληξα ότι ο σχεδιασμός του εκπαιδευτικού περιεχομένου και γενικότερα όλης της μαθησιακής διαδικασίας που ταιριάζει καλύτερα σ’ εμένα και τις προσωπικές μου επιδιώξεις, συμφωνεί με τις αρχές του κονστρουκτιβισμού, όπου ο εκπαιδευτικός δομεί μια σχέση ασφάλειας ανάμεσα σε εκείνον και τους μαθητές του και προσαρμόζει το περιεχόμενο του μαθήματος στις εκάστοτε πολιτισμικές, κοινωνικές και ατομικές ανάγκες αυτών (εξατομίκευση), ενώ παράλληλα παρέχει τη δυνατότητα στους μαθητές να αναλάβουν την ατομική ευθύνη στη μάθηση και τη γνώση, μέσα από δραστηριότητες συνεργατικές και σχεδιασμένες σε αυθεντικά περιβάλλοντα και με αυθεντικά - καθημερινά προβλήματα που προσδίδουν νόημα για τον ίδιο τον μαθητή, ο οποίος παύει να είναι παθητικός δέκτης αλλά συμμετέχει ενεργά στην κατασκευή της γνώσης, προβληματίζεται, πειραματίζεται, αιτιολογεί, σχηματίζει υποθέσεις, ανταλλάσσει απόψεις, αναδιοργανώνει τις προϋπάρχουσες γνώσεις και κατακτά τη νέα μέσα σε ένα κλίμα επικοινωνίας και συνεργασίας. Παρ’ όλα αυτά, η διδασκαλία βάσει της θεωρίας του κονστρουκτιβισμού είναι πολλές φορές μια πρόκληση που απαιτεί δημιουργικότητα στο σχεδιασμό της διδασκαλίας και στο μαθησιακό πλάνο, καθώς η τήρηση του απαιτούμενου αναλυτικού προγράμματος απομακρύνει το κέντρο βάρους από την εστιασμένη στον μαθητή μάθηση.
Μελετώντας το άρθρο των Nawaz, A., & Kundi, G. M. (2010), αξίζει να σταθούμε κατά την άποψή μου, στα εξής σημεία:
«Constructivists contend that ICTs should not be guided by a technologically deterministic approach. The social, cultural, political, and economic dimensions of technology use have to be taken into consideration so that by facilitating the development of electronic literacy, culturally relevant online content, interfaces and multimedia, the process of social inclusion can be achieved within developing countries (Macleod, 2005). The moves towards constructivism in higher education have been pushed by the emergence of universal connectivity through ICTs (Wims and Lawler, 2007), which enabled the masses to globally communicate and most importantly access to the world knowledge resources through the advent of internet after 1990s. Given the access to broader sources of knowledge, contemporary theory suggests that collaborative learning is the most effective means of facilitating teaching and learning in digital environments (Phillips et al., 2008)».
Σύμφωνα με την κονστρουκτιβιστική προσέγγιση, είναι αναγκαίο να ληφθούν υπόψη οι κοινωνικές, πολιτιστικές, πολιτικές και οικονομικές διαστάσεις της χρήσης της τεχνολογίας, έτσι ώστε μέσω της εξέλιξης του ψηφιακού γραμματισμού, του κατάλληλου πολιτισμικού περιεχομένου, των διεπαφών και των πολυμέσων, να επιτευχθεί η διαδικασία κοινωνικής ένταξης στις αναπτυσσόμενες χώρες. Η κονστρουκτιβιστική προσέγγιση, προωθήθηκε στη τριτοβάθμια εκπαίδευση, μέσω της συνδεσιμότητας των ΤΠΕ, η οποία επέτρεψε στις μάζες την επικοινωνία σε παγκόσμιο επίπεδο και την πρόσβαση στους πόρους της παγκόσμιας γνώσης μέσω της έλευσης του Διαδικτύου. Δεδομένης λοιπόν της πρόσβασης σε ευρύτερες πηγές γνώσης, η σύγχρονη θεωρία δείχνει ότι η συνεργατική μάθηση είναι το πιο αποτελεσματικό μέσο για τη διευκόλυνση της διδασκαλίας και τη μάθηση σε ψηφιακά περιβάλλοντα.
«One way to assess an individual's approach to computer use for instruction is by testing an individual's attitudes to this (Graff et al., 2001). Understanding learner perceptions of technology and its impact on their practice will help in addressing technology-training of the user (Zhao and Bryant, 2006). Learner attitudes are reportedly strongly related to their success in using technology (Bataineh and Abdel-Rahman, 2006). Students’ use of computer and Internet depends on their perceived usefulness in terms of effective communication and access to information to complete projects and assignments efficiently (Gay et al., 2006). However, limited research has been published about students' perceptions of their computer literacy, particularly, in developing states (Bataineh and Abdel-Rahman, 2006)».
Ένας τρόπος για να αξιολογηθεί η προσέγγιση ενός ατόμου όσον αφορά τη χρήση του υπολογιστή για τη διδασκαλία, είναι δοκιμάζοντας τη στάση του ατόμου απέναντι σ’ αυτόν. Κατανοώντας τις αντιλήψεις των εκπαιδευόμενων για την τεχνολογία και τον αντίκτυπο που έχει αυτή στην εξάσκησή τους, θα βοηθούσε στην τεχνολογική κατάρτιση του εκάστοτε χρήστη. Έχει αναφερθεί ότι οι στάσεις των εκπαιδευόμενων σχετίζονται έντονα με την επιτυχία τους κατά τη χρήση της τεχνολογίας. Η χρήση του υπολογιστή και του Διαδικτύου από τους εκπαιδευόμενους εξαρτάται από την χρησιμότητα αυτών, όπως εκείνοι την αντιλαμβάνονται στα πλαίσια της αποτελεσματικής επικοινωνίας και πρόσβασης σε πληροφορίες για την αποτελεσματική ολοκλήρωση έργων και αναθέσεων. Παρ’ όλα αυτά, είναι πολύ λίγες οι έρευνες που έχουν δημοσιευθεί σχετικά με τις αντιλήψεις των μαθητών για τον ψηφιακό τους γραμματισμό ιδιαίτερα στις αναπτυσσόμενες χώρες.
"Instrumental view of technology is the most commonly held belief, which considers technology as a ‘tool’ without any inherent value (neutral) and its impact lies in how is it used so a ‘one-size-fits-all’ policy of universal employment is used (Macleod, 2005; Radosevich and Kahn, 2006). The logic of this first sentence is hard to get at. If technology is considered a tool, with its impact depending on how it is used, the conclusion cannot be “one-size-fitsall”. There is room for plurality of approaches, and different uses in different contexts. There are clearly some “instrumentalists “, (big top-bottom planners) who adhere to the “one-size-fits-all” policy but it is not inherent to the instrumental approach to technology. Instrumental education is based on the premise that education serves society so focus is on the utility and usefulness of education to the economy. The underlying philosophy behind the instrumental point of view is the objectivist approach wherein instructor presents the learner with the required stimuli along with the required behavioral responses within an effective reinforcement regime. The degree of learning is assessed through observable measures such as tests, assignments and examinations (Ward et al., 2006).
Η οργανική προσέγγιση της τεχνολογίας είναι η συνηθέστερη πεποίθηση, η οποία θεωρεί την τεχνολογία ως «εργαλείο» χωρίς καμία εγγενή αξία (ουδέτερη) και ο αντίκτυπός της έγκειται στο πώς χρησιμοποιείται, ενώ χρησιμοποιείται η πολιτική της καθολικής απασχόλησης «το ίδιο είναι κατάλληλο για όλους». Η λογική αυτής της πρώτης πρότασης είναι δύσκολο να κατανοηθεί. Εάν η τεχνολογία θεωρείται εργαλείο, με τον αντίκτυπό της να εξαρτιέται από τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιείται το συμπέρασμα δεν μπορεί να είναι "το ίδιο είναι κατάλληλο για όλους". Υπάρχει περιθώριο για πολλαπλές προσεγγίσεις και διαφορετικές χρήσεις σε διαφορετικά πλαίσια. Υπάρχουν σαφώς μερικοί υποστηρικτές της οργανικής προσέγγισης που τηρούν την «το ίδιο κάνει για όλους» πολιτική, αλλά αυτό δεν είναι έμφυτο στην οργανική προσέγγιση της τεχνολογίας. Η οργανική εκπαίδευση βασίζεται στην παραδοχή ότι η εκπαίδευση εξυπηρετεί την κοινωνία, επομένως η εστίαση είναι στη χρησιμότητα και τη χρησιμότητα της εκπαίδευσης για την οικονομία. Η φιλοσοφία πίσω από την οργανική άποψη είναι η αντικειμενική προσέγγιση όπου ο εκπαιδευτής παρουσιάζει τον μαθητή με τα απαιτούμενα ερεθίσματα, μαζί με τις απαιτούμενες συμπεριφοριστικές απαντήσεις, μέσα σε ένα αποτελεσματικό καθεστώς ενίσχυσης. Ο βαθμός μάθησης αξιολογείται μέσω παρατηρήσιμων μέτρων όπως εξετάσεις, αναθέσεις και εξετάσεις.
Βιβλιογραφία:
Nawaz, A., & Kundi, G. M. (2010). Digital literacy: An analysis of the contemporary paradigms. Journal of Science and Technology Education Research, 1(2), 19-29
https://academicjournals.org/journal/IJSTER/article-full-text-pdf/68579321822
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου